Во избрзаното темпо на модерниот живот, стравот дека времето ни брзува мошне брзо и сознанието дека можеби нема доволно време да уживаме во секое мало искуство, често ни носи страв.
Photo by Sixteen Miles Out on Unsplash
Желбата да уживаме во секој момент, целосно да се нурнеме во сето она што животот го нуди, честопати е засенета од тежината на фактот дека времето минува брзо. Ова чувство го имаат многу луѓе, особено оние кои живеат брзо и секој ден им изгледа ист или сличен на претходниот.
Животот е прекрасен мозаик од минливи моменти, секој од нив ја носи својата единствена убавина и значење. Стравот дека времето може да тече побрзо отколку што можеме да го доживееме сето тоа што го посакуваме, често води до чувство на итност, нè тера да брзаме низ едноставните животни задоволства без вистински да се уживаме во нив.
Постојаната свесност за ограниченото време што го имаме може да предизвика чувство на вознемиреност и жалење, загриженост дека може да го пропуштиме богатството и длабочината на искуствата што ги посакуваме. Од најмалите радости до најголемите авантури, стравот да не можеме да направиме сè што копнееме на овој свет може да фрли сенка врз нашиот секојдневен живот и сегашниот момент во кој се наоѓаме.
Клучот лежи во разбирањето дека стремежот да се доживее сè можеби не е реален. Наместо тоа, фокусот треба да се префрли на вреднување на сегашниот момент, целосно потопување во искуствата што се пред нас, во овој момент и наоѓање задоволство во убавината на сегашноста. Станува збор за квалитет пред квантитет, длабочина над ширина.
Со свесно вклучување и присутво во секое искуство - без разлика дали се работи за вкусување на утринската шолја кафе, уживање во разговор со саканата личност или наоѓање радост во наједноставните работи - можеме да извлечеме неизмерно богатство. Затоа што ништо не е поважно од сегашниот момент.
Разбирањето дека е невозможно да се направи и да се биде сè може да биде ослободувачко. Преку идентификување на она што навистина е важно и усогласување на нашите постапки со тие приоритети, можеме да создадеме поисполнет живот, а истовремено да се ослободиме од стравот од пропуштање на некое замислено искуство.
Од суштинско значење е да се најде рамнотежа, да се разбере дека додека времето е конечно, можностите за значајни искуства се огромни и секогаш присутни. Прифаќањето на минливата природа на животот може да нè поттикне да ја вкусиме сегашноста, создавајќи убави спомени со оние кои ги сакаме.
