Кога човек ќе се измори од среќа, зад аголот го чека неволја, кажал некој мудар човек...
Photo by Ross Sneddon on Unsplash
Колку сме благодарни во животот? Дали благодарноста може да влијае на нашите чувства?
Особено е важно да се заблагодариме за малите нешта во животот кои често ги запоставуваме затоа што ги земаме здраво за готово... Но, тука е стапицата затоа што ништо не се зема здраво за готово во животот... Среќата е избор. Понекогаш е тешко да се избере пред другите расположенија, но затоа секогаш е избор.
Среќата е вродена емоција која е универзална и карактеристична за сите луѓе, без разлика на расата и културата во која живеат. Потрагата по среќа е една од најголемите човечки аспирации.
Но, луѓето често ја бараат среќата во надворешни работи, трошејќи ги своите лични ресурси за да ја најдат на друго место. Среќата е на дофат на секого затоа што да се биде среќен е избор, состојба на умот што го тера човекот да гледа на проблемот како предизвик, како на пат до самореализација.
Материјалните добра само ќе го зголемат нивото на среќа до одредена граница, но задоволувањето на тие потреби не го прави човекот трајно среќен. Со пари може да се купи удобна куќа, безбеден автомобил, убава облека, но парите не можат да купат мир дома, искрена почит, здравје или љубов.
Но, ниту една сума на пари во светот нема да донесе задоволство и среќа на материјално згрижена личност чие здравје е нарушено или штотуку прекинала емотивна врска. Ако човечките желби се сведуваат на сетилни и материјални потреби, кои се минливи и потрошни, а се занемари внатрешната, духовна димензија, човекот станува несреќен.
За тоа најдобро сведочат луѓето кои и покрај големото материјално богатство се незадоволни и несреќни, а од друга страна има и такви кои се среќни и покрај сите неволји во животот.
Единствената вистинска пречка на патот до среќата лежи во самиот човек. Тоа е неговата неподготвеност да биде тоа што е - со сите негови маани и доблести. Да се биде свој значи да се биде автентичен во своите мисли, постапки и чувства, одвоени од наметнатите очекувања; среќата е задоволство од живеењето, а не животните задоволства кои даваат краткорочни чувства на задоволство кои многу брзо се издишуваат како балони.
Да се биде свој не значи да правиш се како што сакаш, без да ги земеш предвид потребите на другите луѓе. Да се биде свој не значи да се биде слободен од должност и да нема ограничувања, туку да се биде свој значи да се сакаш себеси, да се прифаќаш себеси, слободно и свесно да избираш и одлучуваш, а притоа да бидеш свесен за својата одговорност.
Мал број луѓе живеат овде и сега, во моментот, забележувајќи ги работите што ги опкружуваат, уживаат во секојдневните ситуации, а мнозинството бркаат работи, а не застануваат за да уживаат во дадениот момент. Кога конечно ќе ги добијат оние нешта кои ги бркале без да гледаат назад и да бидат во шармот на моментот, сфаќаат дека го изгубиле она што им е најскапоцено - животот, односно живеењето. Ако човек не е благодарен за она што го има сега, нема да биде благодарен за она што може да го има утре, ниту пак ќе биде задоволен со тоа. Чувството на благодарност е едно од најмоќните чувства и на човекот му гарантира дека ќе живее во изобилство и благосостојба секој ден.
Вистинската, длабока среќа, која никој не може да ја одземе, се наоѓа во самата личност, а до неа се доаѓа преку благодарност. Многумина ќе помислат дека благодарноста доаѓа кога ќе се постигне некоја приватна цел, кога човек е финансиски обезбеден, кога ќе ја најде својата сродна душа, кога ќе се чувствува задоволен. Но, процесот е токму спротивен.
Човекот треба да биде благодарен за се што има во овој момент, дури и кога мисли дека нема многу, дека е опкружен со неволји. Дури кога ќе остане без навидум мали, секојдневни работи, човекот станува свесен колку тие му значеле.
