Нашето тело ни испраќа сигнали, но ние често ги занемаруваме велејќи си дека тоа не е ништо и дека ќе пројде.
Photo by engin akyurt on Unsplash
Но, болестите често се како конфликт меѓу личноста и нејзината психа. Телото го кажува она што го премолчуваме.
Настинките „течат” кога телото не плаче.
Грлото „реже” кога не успеваме да ја покажеме тагата.
Грбот боли кога бесот „врие” во нас.
Дијабетесот напаѓа кога „самотијата” победува.
Телото се дебели кога незадоволството нè тишти.
Срцето попушта кога ќе ја „изгубиме” смислата на животот.
Главоболката „тишти” кога сомнежите во себе се големи.
Градите „стегаат” кога сакаме да победи гордоста.
Притисокот „расте” кога стравот нè заробува.
Болестите се тука да нè потсетат кога ќе го погрешиме патот и треба да се вратиме на себе. Не смееме да го заборавиме тоа.
