Некогаш самите си градиме култ за одредена личност дека таа заслужува посебно место во нашиот живот.
Photo by Thought Catalog on Unsplash
Сакаме да веруваме дека тие се сродната душа која долго сме ја чекале, но во реалноста тоа не е така. Иако е убаво да бидеме романтични и да веруваме во љубовта, некогаш треба да бидеме искрени кон себеси и да ги тргнеме розовите очила. Да се потрудиме да го слушнеме разумот и да си дозволиме да признаеме дека тие не се нашата сродна душа, туку само обични минувачи во нашиот живот.
Зошто? Бидејќи со сродната душа не е тешко, таа не доаѓа и не си оди од нашиот живот кога ќе посака.
Време е да престанеме да мислиме дека љубовта треба да биде тешка.и сложена. Иако сепак постојат многу љубовни односи кои минуваат низ многу тешкотии и предизвици, сепак вистинската љубов е стабилна. Таа е исполнета со доверба, љубов и разбирање, а не само забрзано срцебиење.
Некои луѓе се прекрасни или пак ние сакаме да мислиме така, но тие не се нашите сродни души. Мораме да си го признаеме тоа. Колку и да сакаме да ги ставиме на пиедестал, да веруваме во нив, да се однесуваме кон нив како да се сонцето во нашиот универзум, главното прашање е: Што имаме ние од тоа?
Бидејќи сродната душа би требала да ни го даде истото. Би требало да сме ценети, сакани и да се чувствуваме како да лебдиме.
Некои луѓе се дел од нашиот живот само кратко, но ако ги изгубиме, тие се само лекција.
Тие се некогаш бајката во која сакаме да веруваме, тие се желбата која сме ја имале уште од детството за нашата совршена личност. Но, тие не се нашата иднина.
Некогаш мораме да ги скршиме своите илузии и да бидеме искрени кон себеси.
