Љубовта кон себеси е најважна.
Photo by Tyler McRobert on Unsplash
Созревањето и растењето доаѓаат само кога ќе сфатиме дека не треба да им угодуваме на сите за да бидеме среќни. Да растеш значи да научиш да се почитуваш себеси и да ја прифатиш сопствената уникатност, без да мора да се менуваш во некоја друга личност за да ги исполниш туѓите очекувања. Важно е секогаш да се сеќаваме дека никому ништо не должиме и дека не треба да бараме одобрение од другите.
Доволно е само да се сакаш себеси. Навистина е клучно да се разбере дека љубовта кон себе е најважното нешто што можеме да го постигнеме, бидејќи само преку таква љубов можеме да најдеме внатрешна рамнотежа и мир. Честопати се соочуваме со чувството дека другите луѓе не нè сакаат доволно или дека нема да нè прифатат. Тогаш често се трудиме да бидеме она што мислиме дека другите би го сакале, но тука правиме голема грешка.
Ако луѓето не нè сакаат или не прифаќаат такви какви што сме, тоа значи дека тие не ни се навистина важни. Нашиот живот не треба да се заснова на потребата да бидеме сакани, туку на потребата да се сакаме и почитуваме себеси. Мораме да разбереме дека е невозможно да им угодиме на сите. Никогаш нема да успееме во тоа. Секој човек е единствен, секој од нас има свој начин на постоење, гледање на светот и живеење.
Ако некој не ве сака такви какви што сте, таа личност треба барем да ве прифати и почитува. Сепак, и покрај разликите што може да не разделат, можеме многу да научиме еден од друг. Само ние самите знаеме низ што сме поминале и се што сме доживеале во животот.
Нашиот начин на постоење е енергијата што нè турка напред и ни помага да ги надминеме сите пречки што ни доаѓаат на патот. Нема потреба да бараме одобрение од другите, бидејќи кога го правиме тоа, престануваме да бидеме свои.
Вејн Даер, познат психолог и автор, рекол дека 50% од луѓето што ги среќаваме нема да се согласат со она што го кажуваме, но другите 50% ќе ги поддржат нашите мислења. Ако секогаш се трудиме да им угодиме на другите, нема да бидеме вистински среќни. Мораме да разбереме дека сме живееле низ се што сме поминале и дека нашиот начин на постоење е нашата суштина и нашиот идентитет. Понекогаш е потребно многу време и труд за да го постигнеме она што го сакаме, па не смееме да си дозволиме да се преправаме дека сме она што сме не само за да ги усреќиме другите.
