Мудрост во неколку редови која се помни цел живот.
Некој човек починал, а неговото куче легнало покрај него и умрело од жал и тага по него. И потоа, душата на човекот стоела пред златните порти, а покрај неа, стоела и душата на кучето. Пред нив се појавил вратар.
Какво е ова место? – прашал човекот.
Ова е рај, ти умре. Сега можеш да влезеш и да се одмориш.
Има ли таму вода?
Колку сакаш: прекрасни фонтани, чисти базени...
А јадење?
Сè што ќе посакаш.
Но, со мене доаѓа и кучето.
Извинете господине, ама на кучињата на им е дозволен влез. – рекол вратарот, покажувајќи на таблата „Забрането за кучиња“.
Ќе мора да го оставите тука.
Човекот ги кренал рамениците, се свртел и продолжил да оди. И човекот и кучето оделе, оделе, сè додека не дошле до друга капија. На неа не пишувало ништо, а на клупата до портата седел еден старец.
Извинете...
Јас сум Петар.
Што има зад оваа капија?
Рајот.
Може ли да влезам со кучето?
Секако!
А што имаше зад онаа другата капија?
Пеколот.
Рајот е само за оние кои не ги напуштаат своите пријатели и сакани луѓе.