Велики петок, кој е наречен уште и Велки петок, Црн петок, Распет петок, е најжалниот ден за христијанските верници, бидејќи тогаш Исус Христос бил осуден и распнат на крст. Според преданието, Исус Христос починал на крст во „шестиот час на денот, а завесата на ерусалимскиот храм во истиот тој час се преполовила, сонцето се замрачило, мртвите станувале од гробови, а сите ѕвона се распукале“.
Оттогаш, на Велики петок бијат дрвени ѕвона, а молкот на камбаните трае с` до недела, кога првпат се огласува радосната вест за Христовото воскресение. Одлуката за погубување на Христос на Велика среда ја донесло Еврејското црковно собрание (Синедрионот), а тој бил пронајден и уапсен кај Гетсеменската градина, по Тајната вечера, ноќта меѓу Велики четврток и Велики петок. По импровизираното судење, Христос бил изведен пред Понтиј Пилат, римскиот намесник за Јудеја, кој прво рекол дека не наоѓа никаква вина за која би можел да го осуди Христос.
Но, фарисеите гледајќи дека Исус може да биде ослободен, го наклеветуваат дека се прогласил себеси за цар и со тоа, всушност, се кренал против Рим и императорот. За таков грев Римјаните морале да го казнат сторителот. Бидејќи било Пасха, најголемиот еврејски празник за кој било вообичаено да се ослободи еден затвореник, Пилат го прашал насобраниот народ кој сакаат да биде ослободен?
Исус или Варава, разбојник што убил неколку римски војници. Насобраниот народ, подбуцнат повторно од фарисеите, барал да се ослободи Варава. На прашањето на Пилат што да прави со Исус, народот извикувал: „Распни го! Распни го!“. Затоа откако ја изрекол пресудата, Понтиј Пилат ги измил рацете и му се обратил на насобраниот народ со зборовите: „Јас не сум виновен за смртта на овој праведник“.
На Христос му бил ставен венец од трње на главата и тежок крст на плеќите, кој го носел до ридот Голгота, каде што е распнат. По патот бил плукан и навредуван од мнозинството народ, но таму се нашол и еден добар човек по име Симон од Kиринеја, кој се сожалил и му помогнал на Исус да го носи крстот. И денес по 2.000 години, патот по кој тој одел е познат како пат на болката. На Голгота биле поставени три крста. Kрстот на Исус бил во средината а од страните биле распнати двајца разбојници.
Дури и на крстот Исус побарал прошка од Бога за своите џелати извикувајќи: „Оче, прости им зашто не знаат што прават“.
Kога околу три часот попладне му ја предал својата душа на Бог, сонцето се помрачило, се отворале гробови, земјата се тресела, пердето во храмот се разделило на половина, карпи пукале со страшен звук. Со тоа се овистиниле Исусовите зборови дека „и мртвите камења ќе сведочат за живиот Бог“. Покрај крстот останале Богородица, апостолот Јован, Марија Магдалена и уште неколку жени. Нема и скаменета од болка, Богородица го гледала безживотното тело на својот син. Јосиф од Ариматеја отишол кај Пилат и го замолил за дозвола телото на Исус да го симнат од крстот и да го погребаат.
Бидејќи утредента било сабота (кога ништо не се работи), за да не стои телото три дена на крстот, Пилат дал дозвола да го погребаат. Исусовото тело го обвиткале во платно и го однеле во нова гробница, која Јосиф ја подготвил за себе. Гробот бил издлабен во карпа, на чиј влез Римјаните поставиле огромен камен и стражи, плашејќи се дека некој може да го украде телото. Времето на смртта и симнувањето на телото Христово од крстот во Црквата се одбележува со вечерно богослужење и со посебен ритуал на изнесување на покривката, на посебно украсена маса пред олтарот, кој го симболизира гробот на Христос. Потоа трипати се обиколува црквата со покривката што го симболизира Исусовото погребување, придружено со звуци на тропала. Црвената прекривка на која се извезени слики од Господовото страдање стои пред олтарот и се целива до денот на неговото воскресение. Обичај е на тој ден да се вапсаат велигденски јајца во црвена боја, која со симболичка смисла ја претставува невино пролеаната крв на Христос. Според христијанското учење, страдањето му претходи на воскресението, а без страдање и смрт, нема воскресение.
СТРОГ ПОСТ СО ВОДА
Православниот канон за Велики петок предвидува строг пост со вода, а многу верници на тој ден не пијат ниту јадат до зајдисонце. За овој ден Црквата пропишува најстрог пост, денот да помине без јадење и пиење (освен за немоќните и престарените), во знак на таговно сеќавање на настаните од она време. Покрај постот, на денот на христијанската жалост не се работи по дома, ниту на поле
