Не чекаме на вистинските работи и луѓе.
Не треба да правиме голем напор, не ги користиме последните атоми од својата сила за да се покажеме во најдобро светло. Не мораме да се докажуваме дека сме добри и колку вредиме.
Вистинските работи и луѓе доаѓаат до нас и ни носат насмевка на лицето. За нив се трудиме, но сме свои и вистински. Одговараме со нив и постои добра енергија, нема потреба за докажување и глумење. Тоа е неважно.
Не ги планираме овие нешта. Не калкулираме, не размислуваме како би било кога би било. Не се трудиме да ги сфатиме и оправдаме. Тие доаѓаат случајно и ненадејно, но како нежно сонце по долга бура.
За нив не ни знаеме дека се вистинските додека не ни го допрат срцето. Тогаш знаеме...
Вистински се! Најдобри за нас!