Љубовта што ја имаат нашите дедовци е тивка љубов, но силна како корените на старо дрво.
Photo by Cristina Gottardi on Unsplash
Тоа е љубов која не секогаш се зборува гласно, туку се живееше низ дела, лојалност и непоколебливо присуство. Таа е дел од секојдневниот живот. Тие ја покажуваат својата љубов во стабилниот стисок на нивните раце, во долготрајната работа за да ги обезбедат своите семејства и во постојаноста на нивната грижа. Нивната љубов е тиква, како река која тече под површината.
Љубовта на нашите дедовци е изградена на посветеност и пожртвуваност. Тие пораснале во време кога љубовта била помалку за големи гестови, а повеќе за упорност и должност. За нив, љубовта не е секогаш за романтични зборови или екстравагантни подароци; таа постои во начинот на кој тие се тука еден за друг секој ден, во веродостојноста на нивното присуство и во нивната непоколебливост. Тоа е љубов која верува во градењето на заеднички живот, тула по тула, и да ги издржи сите бури што ќе им се случат.
Она што ја прави нивната љубов посебна е нејзината едноставност. На нашите дедовци не им требале детални изрази за да покажат колку се грижат. Тие сакаат преку малите нешта - начинот на кој внимателно поправаат нешто скршено наместо да го заменат, тивката заштита што ја нудат и погледот на гордоста во нивните очи додека гледаат како нивните семејства растат. Нивната љубов е стабилна и трајна, вид на љубов што создава основа за генерации.
Денес, додека размислуваме за љубовта што ја имале или имаат нашите баби и дедовци, ја гледаме убавината во нејзината сила и нејзината суптилност. Тоа е љубов која не избледува со текот на времето, туку се збогатува со секој заеднички момент, со секоја година помината заедно. Нивната љубов нè учи дека понекогаш најголемите изрази на наклонетост не се кажуваат, туку се прикажани на начините на кои се грижиме еден за друг, во секојдневните дејствија што го одржуваат семејството заедно. На нивниот тивок, скромен начин, нашите дедовци и баби ни покажаа што значи да се сака со цело срце.