Кога на човек му е сеедно и нема ниту инспирација, ниту страст...

Многу често ни доаѓа преку глава од сè, зарем не?

Особено годинава. Колку пати ви дојде преку глава од работите што се случуваат, па имавте желба само да седите и да гледате во телевизорот или во телефонот?

Јас постојано го имав ова чувство.

Нема ништо полошо од тоа кога на човек ќе му стане сеедно и кога ќе ја изгуби својата инспирација и страст. Нема ништо полошо од тоа кога на човек ќе почне да го губи сјајот во очите.

А тоа на сите ни се случува.

И кога ќе забележиме дека сè помалку се радуваме и се смееме, особено на она на кое претходно сме му се радувале, мора да преземеме нешто.

Да најдеме начин одново да ги гледаме работите со среќни очи.

Не, ова воопшто не е лесно, знам дека читате и си велите: „Лесно е да се каже, тешко е да се стори“. Го знам тоа. Дури и самата јас се трудам да го применувам ова и не оди секогаш.

Но, потоа, ќе се сетам на луѓето кои ги сакам, на работите кои ги сакам. И земам длабоко здив и решавам дека нема да дозволам ниту ковид-19, ниту целиот овој хаос да ме спречат да бидам среќна. 

Кога на човек му е сеедно и нема ниту инспирација, ниту страст, треба да најде некое место само за себе, тивко, интимно, свое, место кое никој нема да го знае и никој нема да му пречи. Таму треба да ги затвори очите и длабоко да дише. И во тишината да се обиде да се сети на работите кои некогаш ги сакал и го правеле среќен.

И кога ќе се вратат тие слики (а ќе се вратат), следно е да донесе одлука. Да донесе одлука дека тоа чувство на среќа мора да се врати назад, дека мора да се врати назад искрата во неговите очи. И оттаму да почне да презема мали и секојдневни чекори за остварување на тоа.

Ништо спектакуларно, само едноставно и секојдневно. И така, малку по малку, чекор по чекор, насмевката повторно ќе се врати и ќе биде дел од секојдневието, чекорот ќе биде полесен, а животот ќе биде полн со бои и страст. 

Осмелете се, бидете повторно насмеани и среќни! Можете!