Среќата за децата, па дури и за возрасните, често доаѓа од ценење на малите нешта во животот, наместо постојано бркање материјални задоволства.
Photo by Izzy Park on Unsplash
Едноставните активности како играње надвор, поминување време со саканите или ангажирање во креативни хобија можат да обезбедат позначајно исполнување отколку привремената возбуда од нови играчки или гаџети. Поттикнувањето на децата да ги ценат искуствата над материјалните нешта им помага да развијат начин на размислување што го негува она што е навистина важно.
Еден од најмоќните начини да се негува оваа навика е практикување на благодарност. Кога децата ќе научат да застанат и да размислуваат за работите што веќе ги имаат - семејство со љубов, добро здравје или убав ден - тие почнуваат да сфаќаат дека среќата не е нешто што треба да го купат или да го стекнат. Благодарноста го пренасочува нивниот фокус од тоа да сакаат повеќе кон вреднување на она што е веќе присутно во нивните животи. Можете да го поттикнете ова со тоа што благодарноста ќе стане семејна навика, како што е споделување на една добра работа што се случува секој ден или ценење на убавината во природата за време на прошетка.
Photo by Ashton Bingham on Unsplash
Дополнително, фокусирањето на врските и споделените искуства може да донесе многу повеќе радост отколку материјалните добра. Играњето игра со пријателите, помагањето на брат или сестра или поминување квалитетно време со семејството ги учи децата на вредноста на човечката поврзаност. Овие моменти на поврзување создаваат трајни спомени кои често се многу повредни од кој било физички подарок. Овој начин на размислување им помага на децата да разберат дека радоста доаѓа од поврзаноста и припадноста, а не од собирањето работи.
Важно е да знаеме дека среќата се наоѓа во присуството и вниманието, прифаќањето на едноставните задоволства во животот и поттикнувањето на чувството на задоволство. Кога децата учат да најдат радост во секојдневието, поверојатно е да прераснат во возрасни кои бараат смисла и исполнување од искуства, врски и внатрешно задоволство, наместо од надворешни материјални извори.
Учејќи ги децата да ги ценат малите радости во животот, ние ги опремуваме со алатки за да негуваат долготрајна среќа и издржливост. Како што растат, овој начин на размислување ќе ги води кон наоѓање исполнување во искуствата и врските, наместо во потрагата по материјални добра.
