Се ближи крајот на годината, моментот кога луѓето сакаат да видат каде биле пред една година, а каде се сега. Некои луѓе тоа го прават полусвесно, а некои баш свесно седнуваат и размислуваат за тоа што се променило во текот на оваа година и колку се развиле на душевно ниво.
Мал број на луѓе успеваат да ги остварат сите замислени цели од листите кои сите ги прават на почетокот на годината и тоа најчесто ги нервира па се откажуваат. Гледаат стари фотографии на кои биле среќни, затоа што луѓето се фотографираат само кога се среќни.
За повеќето, крајот на годината се сведува на хаос и брзање сѐ да се постигне и сѐ да биде подготвено за празниците, луѓето плаќаат сметки, не сакаат да влезат во следната година со долг, украсуваат елки, трчаат по продавници да купат подароци, готват, итн. Потоа мора да одлучат дали ќе слават дома или во друг град, па се прават резервации или за патување или за некое кафуле или ресторан. Во тој хаотичен ритам, не ни чувствуваме кога дошла Новата година.
И така, во целата таа трчаница и хаос, луѓето не се запрашуваат каде всушност се тие. Како што стареат, луѓето забораваат да видат кои се нивните можности и каде лежи убавината на животот. Дури и кога имаат моменти на радост, тие вешто ги прескокнуваат или заобиколуваат.
Не можете да очекувате следната година да ви донесе нешто добро ако само седите и не донесете одлука да го промените својот живот. Колку би било убаво кога пред крајот на секоја година би седнале самите со себе за да поразговарате со своето внатрешно битие и да послушате што има да ви каже.
Кога би посакале следната година да не се плашите од никој и ништо, да бидете отворени и да не се врзувате за луѓе кои веднаш се подготвени да излезат од нивните животи, кога би биле подготвени да бидете сами со себе, а да не се чувствувате осамено, кога би биле во состојба во текот на целата година да чувствувате љубов, милост и да им обрнувате внимание и на послабите, кога би се осудиле да бидете она што сте, замислете тогаш каков би бил вашиот живот и колку нови бои ќе добие вашето секојдневие!
Замислете како би изгледал светот кога секоја личност би го задржала детето во себе, кога не би биле постојано лути едни на други, кога не би се плашеле да бидеме искрени, кога би се осудувале да пробуваме нешто ново, не врзувајќи се за други луѓе по секоја цена. Ех, кога би биле во состојба да живееме ТУКА и СЕГА, да го чувствуваме снегот под нозете, да гледаме бои кога ќе дојде пролет, да почувствуваме мирис на полско цвеќе, да уживаме во сончевите зраци за време на лето, да се радуваме на лисјата кои крцкаат под нашите нозе кога е есен, тогаш животот не би ни бил вртелешка, не би биле толку површни, несреќни и тажни, затоа што би пронашле радост во животот.
Ноќе би се шетале низ улиците на нашиот град и би уживале во светлината од уличните светилки, би биле во прегратката на саканата личност, нашите чекори би биле ускладени, бакнежите би нѐ стопиле и би нѐ загреале.
Би биле благодарни што сме живи и здрави, што имаме причина секое утро да се будиме и да го истражуваме овој живот, не би се сомневале дека за сите има доволно, не би се плашеле одново да го изградиме срушеното и не би тежнееле кон материјални работи.
За сѐ тоа е потребно толку малку труд, верба, надеж и љубов, а баш тоа малку е она што постојано им бега на луѓето. Наредната година навистина може да ви биде најдобра година, но само ако вие одлучите така. Ние навистина сме кројачи на сопствената судбина, само никако да прифатиме одговорност за сопствените животи.
Донесете ги своите одлуки и 2023 година нека ви биде исполнета со мир, а за сѐ останато ќе се погрижи животот.
Среќно!
