Еднаш ќе сфатиш дека надворешниот сјај не е ништо во споредба со внатрешната убавина.
Сѐ што е надворешно трае до првиот дожд.
А она што е во нас засекогаш ќе грее.
Понекогаш згаснува сѐ додека не стане едвај видливо жарче.
Но, доволно е со усните нежно да дувнеме и оганот полека повторно ќе се разгори и ќе нѐ стопли.
Еднаш ќе сфатиш дека сите тие изреки и афоризми кои си ги собрал од надворешниот свет се пусти и празни, иако се убави.
Тоа е само низа на зборови и ништо повеќе од тоа.
Важни се само вистините до кои самиот ти си дошол.
Еднаш ќе сфатиш дека добрината, нежноста, прегратките и грижата се израз на внатрешна сила, а не на слабост.